“The tree which moves some to tears of joy is in the eyes of others only a green thing that stands in the way. Some see nature all ridicule and deformity... and some scarce see nature at all. But to the eyes of the man of imagination, nature is imagination itself.” - William Blake -
Schrijven in de natuur kan ons helpen om de verbinding met onszelf te verbeteren. Het kan ons helpen genezen van geestelijke pijn of het kan ons nieuwe inzichten geven. Als je wilt gaan schrijven, wat kom je dan tegen in jezelf? En hoe begin je dan? Hier wat ideeën om mee aan de slag te gaan.
Jennifer J. Wilhoit geeft aan dat als we iets willen schrijven, een balans nodig is tussen onszelf en de ander (buiten onszelf). We kijken eerst in onszelf om te zien wat er aanwezig is (de wijsheid, de schoonheid, de pijn) en om te ontdekken wat we nodig hebben. We reiken tot in de diepten van onze verhalen en kennis, en doen innerlijk onderzoek. We kijken buiten onszelf om te onthouden dat er voor ons wordt gezorgd, dat er iets groters dan ons bestaat om aan onze behoeften te voldoen (the universe has your back). We kunnen ons ook buiten onszelf wenden - naar de veiligheid van de natuur - om energie en inzicht te vinden wanneer we het niet gemakkelijk binnenin kunnen vinden. We verzamelen van onze reizen naar natuurlijke plaatsen het vermogen om uitgebreid te zien. We herinneren ons ook hoe onze stem gevoed wordt door de natuurlijke wereld; dit wortelt ons in collectief weten en creatieve inspiratie die onze individuele kennis ver overtreffen. We gaan dan naar ons schrijven - met de middelen die we van binnen en buiten ons hebben verzameld - uitgerust met de hulpmiddelen om de reis te doorstaan.
Wanneer we ons door het schrijven laten meeslepen en onszelf onderdompelen in het wonder van een enkel moment in de natuurlijke wereld (of het nou wildernis is of niet), maken we gebruik van iets dat het materiële, het tastbare, het alledaagse overstijgt. We vinden een diepte in onszelf en in ons schrijven dat het ene afzonderlijke interne landschap beslaat: onze innerlijke wildernis. Onszelf toestaan om ongebonden te worden (bijv. door tijd, spullen, verantwoordelijkheden) en alleen verantwoordelijk te zijn voor dat wat zich in de diepten van spontaniteit en overgave bevindt, is waar we onze schrijvende zielen vinden.
Het leven gebeurt en is soms triest en eenzaam, angstaanjagend of heel opwindend. Schrijven kan ook emoties oproepen. Zelfs de echt opwindende, gelukkige, zalige emoties kunnen ons schrijven belemmeren. We hebben de ruime, ondersteunende moeder aarde nodig om stilletjes te ontvangen wat we nodig hebben om los te laten. Sommigen van ons zullen zich aanvankelijk niet op hun gemak voelen om de natuur in te gaan voor een kalmerende ervaring. De manier waarop we troost vinden, de energie van opwinding loslaten, onze woede vertragen, is door een gevoel van verbondenheid en een relatie die wordt gekoesterd, omarmd en gezocht. Een relatie met het natuurlijke land.[1]
Creatief schrijven in de natuur [2]
Hier een paar ideeën om mee aan de slag te gaan in de natuur. Neem een notitieboekje mee, en een fijne pen of potlood. Ook is het handig om een matje mee te nemen als je ergens wilt zitten om te schrijven.
Suggestie voor het wandelen: Wees stil. Ga traag. Denk minder. Voel meer.
Schrijfoefeningen:
Zintuigen Kies een van je zintuigen uit. Beschrijf je omgeving vanuit dat ene zintuig.
Voorwerp Kies een voorwerp uit en creëer er zelf een puzzel omheen. Maak zo een aantal raadselverhaaltjes waarbij een (eventuele) lezer moet raden welk voorwerp je hebt gekozen.
Emotie Kies een emotie die je op dit moment voelt. Maak een gedicht van drie regels waarin deze emotie voorkomt.
Karakter Kies een speciale boom tijdens je wandeling. Schrijf het levensverhaal van deze boom.
Inspiratie Kijk om je heen en voel waar je aandacht door getrokken wordt. Loop er naar toe en laat je aandacht vol over jouw interessepunt spoelen. Ga zitten en schrijf een verhaal met jouw interessepunt als centraal thema.
Detail Kies een blaadje, takje, mosje waar jouw oog op valt en bekijk het heel nauwkeurig. Schrijf dan zo gedetailleerd mogelijk om wat je ziet, qua vorm en kleur, lijnen, schaduwen, en hoe het voelt, hoe het ruikt, hoe het klinkt. Schrijf alles op wat je aan informatie kan ervaren met je zintuigen. Sluit dan je ogen en denk aan een vraagstuk in je leven. Voel dan wat dit natuurvoorwerp je kan vertellen. Schrijf vervolgens op welke associaties in je opkomen.
[1] De (oorspronkelijk engelse) tekst is afkomstig uit het boek:
Schrijven over het landschap: essays en oefeningen om te schrijven, zwerven, vernieuwen
Door Jennifer J. Wilhoit, Ph.D. LifeRich Publishing 2017
[2] Met dank aan Healing Forest voor de inspiratie.
Kommentarer